FR

Pour son exposition chez Espace-D en mars, Christian Noirfalise présentera une sélection d'œuvres allant de constructions imposantes à des installations spécialement conçues pour l'espace ; sculptures, dessins et peintures coexisteront dans la galerie. L’exposition Habiter mettra en scène « une recherche continuelle, une errance universelle qui trouve des refuges sous de multiples formes qui ne tiennent pas compte de limites matérielles ou temporelles. Le béton vole, les maisons organiques grandissent, déploient leurs ailes, des demeures s’assemblent, se dissocient, se percutent, se complètent, se détruisent en permanence. »

L'artiste travaille actuellement une série de peintures sur panneaux de bois, représentant diverses structures monolithiques. Ces édifices, de forme presque brutaliste, sont nichés dans des paysages naturels vastes et vacants. Les peintures sont comme des vues d'ensemble de monuments mystiques, le spectateur se trouvant loin au-dessus, comme s'il planait depuis l'au-delà. Le jeu sur la perspective est récurrent dans l'œuvre de Noirfalise. Inspiré par l'architecture (il enseigne à l'école d'architecture Sint-Lucas à Bruxelles), l'artiste conçoit des monuments, des maisons, des bâtiments, des abris, et nous offre des vues plongeantes à travers ces charpentes. Les maquettes au milieu de ses tableaux, en saillie sur le mur, sont perchés et flottent comme dans ses dessins.

Les plus grandes œuvres de l'artiste sont comme des constructions, Christian Noirfalise ajoute et retire de nouvelles additions de ses sculptures en fonction de l'endroit où elles se trouvent. Elles grandissent et évoluent, tantôt en hauteur, tantôt en longueur. Réalisées en bois, parfois complétés par des objets trouvés, du ciment, de la mousse, etc., ses sculptures sont élégantes dans leur brutalité, et mettent en valeur le naturel des matériaux. La petite plaquette de bois est un élément reconnaissable, presque signature de sa pratique. Ses sculptures sont assemblées pièce par pièce - l'assemblage lui-même semble faire partie de l'essence et de la thématique du travail de l'artiste. Ses dessins sur béton façonné en font preuve : jouant avec l'espace négatif et positif, l'artiste crée de fausses perspectives, l'illusion de la lumière, des tiges ou des rayons sont comme éléments de construction.

Il semble y avoir un monde imagé, dépourvu d'humains, mais dont l'empreinte humaine est subtilement fondamentale. Des thèmes tels que le rocher de Sisyphe, les édifices numineux, l'exode ou le bateau de Noa, relèvent tous d'une certaine mythologie. Christian Noirfalise explore les allégories et les métaphores de manière poétique et en utilisant les structures comme des réceptacles d'idées, ou de questions. L'imagination est également au cœur de son travail, les paysages ou les objets fantastiques nous emmènent dans une nouvelle dimension, au cœur de l’iconographie de l'artiste. Christian Noirfalise construit un langage visuel philosophique ; associé à une maîtrise de la technique, son travail est comme un testament, un voyage, ou même les témoignages d'un monde fragile mais de grande beauté.
 

EN

For his solo exhibition at Espace-D in March, Christian Noirfalise will show a selection of different works from towering mixed-media sculptures to installations specifically conceived for the space; sculptures, drawings and paintings will coexist in the gallery. The exhibition Dwellings will showcase "a continuous search, a universal wandering that finds refuge in multiple forms that take no account of material or temporal limits. Concrete flies, organic houses grow and spread their wings, dwellings assemble, dissociate, collide, complement and destroy each other.”

In the making, the artist is preparing a series of paintings on wooden boards, portraying varying tower-like structures. These edifices, almost Brutalist in shape, are nested in vacant and vast natural landscapes. The paintings are like areal views of mystical monuments, the viewer is far above as if hovering from beyond. Play on perspective is recurrent in Christian Noirfalise’s work. Inspired by architecture (he teaches at the Architecture school Sint-Lucas in Brussels), the artist invents monuments, homes, structures, sheds and grants us plunging views within or around them. He builds small-scale models in the midst of his paintings: protruding from the wall, the wooden compositions float and fly, like in his drawings.

The artist’s largescale pieces are like constructions, Christian Noirfalise even adds and removes new additions of his sculptures depending on where they lay. They grow and evolve, sometimes they tower in height, and sometimes they span in length. Made from wood, but also various mixed media (sometimes supplemented with found objects, concrete, moss, etc.) his sculptures are elegant in their rawness, and highlight natural materiality. The small wooden slab is a recognizable, almost signature element of his practice. Piece by piece, his sculptures are assembled – ‘assembly’ itself seems to be part of the essence and thematic of the artist’s work. His drawings on shaped concrete are further evidence of this: playing with negative and positive space, the artist creates false perspectives, the illusion of light, rods or rays as building blocks.

There seems to be an imagery world, devoid of humans, and yet with the human imprint subtly present. Themes such as the Sisyphus rock, or numinous edifices, the exode, or Noa’s ship – are all somewhat mythological. Christian Noirfalise explores allegories and metaphors in a poetic way and by using structures as the vessels of ideas, and perhaps questions. Imagination is also at the core of his work, fantasy and imagery landscapes or objects take us to a new dimension fully devised by the artist. Noirfalise builds a philosophical visual language, paired with a mastery of technique, his work is like a testament or the evidence of otherworldly spaces.
 
NL

Voor zijn solotentoonstelling in Espace-D in maart zal Christian Noirfalise een selectie van verschillende werken tonen, van torenhoge mixed-media sculpturen tot installaties die specifiek voor de ruimte zijn ontworpen; sculpturen, tekeningen en schilderijen zullen naast elkaar in de galerie te zien zijn. De tentoonstelling Woningen toont "een voortdurende zoektocht, een universele zwerftocht die zijn toevlucht vindt in meervoudige vormen die geen rekening houden met materiële of tijdsbeperkingen. Beton vliegt, organische huizen groeien en spreiden hun vleugels, woningen assembleren, dissociëren, botsen, vullen elkaar aan en vernietigen elkaar."

De kunstenaar is bezig met de voorbereiding van een serie schilderijen op houten planken, die verschillende torenachtige structuren uitbeelden. Deze bouwwerken, bijna Brutalistisch van vorm, zijn genesteld in leegstaande en uitgestrekte natuurlijke landschappen. De schilderijen zijn als ruimtelijke weergaven van mystieke monumenten, de kijker bevindt zich er ver boven alsof hij van achter uit zweeft. Het spel met perspectief komt steeds terug in het werk van Christian Noirfalise. Geïnspireerd door architectuur (hij doceert aan de architectuurschool Sint-Lucas in Brussel), bedenkt de kunstenaar monumenten, huizen, structuren, loodsen en gunt hij ons een duizelingwekkend uitzicht erin of eromheen. Hij bouwt kleine maquettes te midden van zijn schilderijen: de houten composities steken uit de muur en zweven en vliegen, net als in zijn tekeningen.

De grootschalige stukken van de kunstenaar zijn als constructies, Christian Noirfalise voegt zelfs nieuwe toevoegingen aan zijn sculpturen toe en verwijdert ze afhankelijk van waar ze liggen. Ze groeien en evolueren, soms worden ze hoog en soms lang. Gemaakt van hout, maar ook van verschillende gemengde media (soms aangevuld met gevonden voorwerpen, beton, mos, enz.) zijn de sculpturen elegant in hun rauwheid en benadrukken ze de natuurlijke materialiteit. De kleine houten plaat is een herkenbaar, bijna kenmerkend element van zijn werk. Stuk voor stuk worden zijn sculpturen geassembleerd - 'assemblage' zelf lijkt deel uit te maken van de essentie en thematiek van het werk van de kunstenaar. Zijn tekeningen op vormbeton zijn hier een verder bewijs van: spelend met negatieve en positieve ruimte creëert de kunstenaar valse perspectieven, de illusie van licht, staven of stralen als bouwstenen.

Er lijkt sprake te zijn van een beeldwereld, verstoken van mensen en toch met de menselijke afdruk subtiel aanwezig. Thema's zoals de rots van Sisyphus, of numineuze bouwwerken, de exode, of het schip van Noa - zijn allemaal enigszins mythologisch. Christian Noirfalise verkent allegorieën en metaforen op een poëtische manier en door structuren te gebruiken als de vaten van ideeën en misschien vragen. Verbeelding is ook de kern van zijn werk, fantasie en beeldlandschappen of objecten nemen ons mee naar een nieuwe dimensie die volledig is bedacht door de kunstenaar. Noirfalise bouwt een filosofische beeldtaal op, gekoppeld aan een meesterschap in techniek, zijn werk is als een testament of het bewijs van buitenaardse ruimtes.